ராஜா புரா(ஆ)ஸித் ஸுரதா²பி⁴தா⁴ன꞉ ஸ்வாரோசிஷே சைத்ரகுலாவதம்ʼஸ꞉ .
மன்வந்தரே ஸத்யரதோ வதா³ன்ய꞉ ஸம்யக்ப்ரஜாபாலனமாத்ரநிஷ்ட²꞉ .. 26-1..

வீரோ(அ)பி தை³வாத்ஸமரே ஸ கோலாவித்⁴வம்ʼஸிபி⁴꞉ ஶத்ருப³லைர்ஜித꞉ ஸன் .
த்யக்த்வா ஸ்வராஜ்யம்ʼ வனமேத்ய ஶாந்தம்ʼ ஸுமேத⁴ஸம்ʼ ப்ராப முனிம்ʼ ஶரண்யம் .. 26-2..

राजा पुराऽऽसित् सुरथाभिधानः स्वारोचिषे चैत्रकुलावतंसः ।
मन्वन्तरे सत्यरतो वदान्यः सम्यक्प्रजापालनमात्रनिष्ठः ॥ २६-१॥

वीरोऽपि दैवात्समरे स कोलाविध्वंसिभिः शत्रुबलैर्जितः सन् ।
त्यक्त्वा स्वराज्यं वनमेत्य शान्तं सुमेधसं प्राप मुनिं शरण्यम् ॥ २६-२॥

தபோவனம்ʼ நிர்ப⁴யமாவஸந்த்³ருமச்சா²யாஶ்ரித꞉ ஶீதலவாதப்ருʼக்த꞉ .
ஸ ஏகதா³ ராஜ்யக்³ருʼஹாதி³சிந்தாபர்யாகுல꞉ கஞ்சித³பஶ்யதா³ர்தம் .. 26-3..

ராஜா தமூசே ஸுரதோ²(அ)ஸ்மி நாம்னா ஜிதோ(அ)ரிபி⁴ர்ப்⁴ரஷ்டவிபூ⁴திஜால꞉ .
க்³ருʼஹாதி³சிந்தாமதி²தாந்தரங்க³꞉ குதோ(அ)ஸி கஸ்த்வம்ʼ வத³ மாம்ʼ ஸமஸ்தம் .. 26-4..

तपोवनं निर्भयमावसन्द्रुमच्छायाश्रितः शीतलवातपृक्तः ।
स एकदा राज्यगृहादिचिन्तापर्याकुलः कञ्चिदपश्यदार्तम् ॥ २६-३॥

राजा तमूचे सुरथोऽस्मि नाम्ना जितोऽरिभिर्भ्रष्टविभूतिजालः ।
गृहादिचिन्तामथितान्तरङ्गः कुतोऽसि कस्त्वं वद मां समस्तम् ॥ २६-४॥

ஶ்ருத்வேதி ஸ ப்ரத்யவத³த்ஸமாதி⁴நாமா(அ)ஸ்மி வைஶ்யோ ஹ்ருʼதஸர்வவித்த꞉ .
பத்னீஸுதாத்³யை꞉ ஸ்வக்³ருʼஹாந்நிரஸ்தஸ்ததா²(அ)பி ஸோத்கண்ட²மிமான் ஸ்மராமி .. 26-5..

அனேன ஸாகம்ʼ ஸுரதோ² வினீதோ முனிம்ʼ ப்ரணம்யாஹ ஸமதி⁴நாமா .
க்³ருʼஹாந்நிரஸ்தோ(அ)பி க்³ருʼஹாதி³சிந்தாம்ʼ கரோதி ஸோத்கண்ட²மயம்ʼ மஹர்ஷே .. 26-6..

श्रुत्वेति स प्रत्यवदत्समाधिनामाऽस्मि वैश्यो हृतसर्ववित्तः ।
पत्नीसुताद्यैः स्वगृहान्निरस्तस्तथाऽपि सोत्कण्ठमिमान् स्मरामि ॥ २६-५॥

अनेन साकं सुरथो विनीतो मुनिं प्रणम्याह समधिनामा ।
गृहान्निरस्तोऽपि गृहादिचिन्तां करोति सोत्कण्ठमयं महर्षे ॥ २६-६॥

ப்³ரஹ்மைவ ஸத்யம்ʼ பரமத்³விதீயம்ʼ மித்²யா ஜக³த்ஸர்வமித³ம்ʼ ச ஜானே .
ததா²(அ)பி மாம்ʼ பா³த⁴த ஏவ ராஜ்யக்³ருʼஹாதி³சிந்தா வத³ தஸ்ய ஹேதும் .. 26-7..

ஊசே தபஸ்வீ ஶ்ருʼணு பூ⁴ப மாயா ஸர்வஸ்ய ஹேது꞉ ஸகு³ணா(அ)கு³ணா ஸா .
ப³ந்த⁴ம்ʼ ச மோக்ஷம்ʼ ச கரோதி ஸைவ ஸர்வே(அ)பி மாயாவஶகா³ ப⁴வந்தி .. 26-8..

ब्रह्मैव सत्यं परमद्वितीयं मिथ्या जगत्सर्वमिदं च जाने ।
तथाऽपि मां बाधत एव राज्यगृहादिचिन्ता वद तस्य हेतुम् ॥ २६-७॥

ऊचे तपस्वी श‍ृणु भूप माया सर्वस्य हेतुः सगुणाऽगुणा सा ।
बन्धं च मोक्षं च करोति सैव सर्वेऽपि मायावशगा भवन्ति ॥ २६-८॥

ஜ்ஞானம்ʼ ஹரேரஸ்தி விதே⁴ஶ்ச கிந்து க்வசித்கதா³சின்மிலிதௌ மித²ஸ்தௌ .
விமோஹிதௌ கஸ்த்வமரே நு கஸ்த்வமேவம்ʼ விவாத³ம்ʼ கில சக்ரது꞉ ஸ்ம .. 26-9..

ஜ்ஞானம்ʼ த்³விதை⁴கம்ʼ த்வபரோக்ஷமன்யத்பரோக்ஷமப்யேதத³வேஹி ராஜன் .
ஆத்³யம்ʼ மஹேஶ்யா꞉ க்ருʼபயா விரக்த்யா ப⁴க்த்யா மஹத்ஸங்க³மதஶ்ச லப்⁴யம் .. 26-10..

ज्ञानं हरेरस्ति विधेश्च किन्तु क्वचित्कदाचिन्मिलितौ मिथस्तौ ।
विमोहितौ कस्त्वमरे नु कस्त्वमेवं विवादं किल चक्रतुः स्म ॥ २६-९॥

ज्ञानं द्विधैकं त्वपरोक्षमन्यत्परोक्षमप्येतदवेहि राजन् ।
आद्यं महेश्याः कृपया विरक्त्या भक्त्या महत्सङ्गमतश्च लभ्यम् ॥ २६-१०॥

ய ஏததா³ப்னோதி ஸ ஸர்வமுக்தோ த்³வேஷஶ்ச ராக³ஶ்ச ந தஸ்ய பூ⁴ப .
ஜ்ஞானம்ʼ த்³விதீயம்ʼ க²லு ஶாஸ்த்ரவாக்யவிசாரதோ பு³த்³தி⁴மதைவ லப்⁴யம் .. 26-11..

ஶமாதி³ஹீனோ ந ச ஶாஸ்த்ரவாக்யவிசாரமாத்ரேண விமுக்திமேதி .
தே³வ்யா꞉ கடாக்ஷைர்லப⁴தே ச பு⁴க்திம்ʼ முக்திம்ʼ ச ஸா கேவலப⁴க்திக³ம்யா .. 26-12..

य एतदाप्नोति स सर्वमुक्तो द्वेषश्च रागश्च न तस्य भूप ।
ज्ञानं द्वितीयं खलु शास्त्रवाक्यविचारतो बुद्धिमतैव लभ्यम् ॥ २६-११॥

शमादिहीनो न च शास्त्रवाक्यविचारमात्रेण विमुक्तिमेति ।
देव्याः कटाक्षैर्लभते च भुक्तिं मुक्तिं च सा केवलभक्तिगम्या ॥ २६-१२॥

ஸம்பூஜ்ய தாம்ʼ ஸாகமனேன து³ர்கா³ம்ʼ க்ருʼத்வா ப்ரஸன்னாம்ʼ ஸ்வஹிதம்ʼ லப⁴ஸ்வ .
ஶ்ருத்வா முனேர்வாக்யமுபௌ⁴ மஹேஶி த்வாம்ʼ பூஜயாமாஸதுரித்³த⁴ப⁴க்த்யா .. 26-13..

வர்ஷத்³வயாந்தே ப⁴வதீம்ʼ ஸமீக்ஷ்ய ஸ்வப்னே ஸதோஷாவபி தாவத்ருʼப்தௌ .
தி³த்³ருʼக்ஷயா ஜாக்³ரதி சாபி ப⁴க்தாவாசேரதுர்த்³வௌ கடி²னவ்ரதானி .. 26-14..

सम्पूज्य तां साकमनेन दुर्गां कृत्वा प्रसन्नां स्वहितं लभस्व ।
श्रुत्वा मुनेर्वाक्यमुभौ महेशि त्वां पूजयामासतुरिद्धभक्त्या ॥ २६-१३॥

वर्षद्वयान्ते भवतीं समीक्ष्य स्वप्ने सतोषावपि तावतृप्तौ ।
दिदृक्षया जाग्रति चापि भक्तावाचेरतुर्द्वौ कठिनव्रतानि ॥ २६-१४॥

வர்ஷத்ரயாந்தே ஸுமுகீ²ம்ʼ ப்ரஸன்னாம்ʼ த்வாம்ʼ வீக்ஷ்ய தௌ துஷ்டுவது꞉ ப்ரஹ்ருʼஷ்டௌ .
தை³வாத்ஸமாதி⁴ஸ்த்வத³னுக்³ரஹேண லப்³த்⁴வா பரம்ʼ ஜ்ஞானமவாப முக்திம் .. 26-15..

போ⁴கா³விரக்த꞉ ஸுரத²ஸ்து ஶீக்⁴ரம்ʼ நிஷ்கண்டகம்ʼ ராஜ்யமவாப பூ⁴ய꞉ .
மன்வந்தரே பூ⁴பதிரஷ்டமே ஸ ஸாவர்ணிநாமா ச மனுர்ப³பூ⁴வ .. 26-16..

த்வம்ʼ பு⁴க்திகாமாய த³தா³ஸி போ⁴க³ம்ʼ முமுக்ஷவே ஸம்ʼஸ்ருʼதிமோசனம்ʼ ச .
கிஞ்சின்ன ப்ருʼச்சா²மி பரம்ʼ விமூடோ⁴ நமாமி தே பாத³ஸரோஜயுக்³மம் .. 26-17..

वर्षत्रयान्ते सुमुखीं प्रसन्नां त्वां वीक्ष्य तौ तुष्टुवतुः प्रहृष्टौ ।
दैवात्समाधिस्त्वदनुग्रहेण लब्ध्वा परं ज्ञानमवाप मुक्तिम् ॥ २६-१५॥

भोगाविरक्तः सुरथस्तु शीघ्रं निष्कण्टकं राज्यमवाप भूयः ।
मन्वन्तरे भूपतिरष्टमे स सावर्णिनामा च मनुर्बभूव ॥ २६-१६॥

त्वं भुक्तिकामाय ददासि भोगं मुमुक्षवे संसृतिमोचनं च ।
किञ्चिन्न पृच्छामि परं विमूढो नमामि ते पादसरोजयुग्मम् ॥ २६-१७॥