ரணேஷு தை³த்யேஷு ஹதேஷு தே³வா꞉ புரா ப்ரஹ்ருʼஷ்டா꞉ ஸஹதா³த்ருʼஶர்வா꞉ .
யியக்ஷவோ யஜ்ஞபதிம்ʼ வினீதா꞉ ப்ரபேதி³ரே விஷ்ணுமனந்தவீர்யம் .. 2-1..

த்³ருʼஷ்ட்வா ச நித்³ராவஶக³ம்ʼ ப்ரபு⁴ம்ʼ தமதி⁴ஜ்யசாபாக்³ரஸமர்பிதாஸ்யம் .
ஆஶ்சர்யமாபுர்விபு³தா⁴ ந கோ(அ)பி ப்ராபோ³த⁴யத்தம்ʼ க²லு பாபபீ⁴த்யா .. 2-2..

रणेषु दैत्येषु हतेषु देवाः पुरा प्रहृष्टाः सहदातृशर्वाः ।
यियक्षवो यज्ञपतिं विनीताः प्रपेदिरे विष्णुमनन्तवीर्यम् ॥ २-१॥

दृष्ट्वा च निद्रावशगं प्रभुं तमधिज्यचापाग्रसमर्पितास्यम् ।
आश्चर्यमापुर्विबुधा न कोऽपि प्राबोधयत्तं खलु पापभीत्या ॥ २-२॥

ஹரேஸ்ததா³னீமஜஸ்ருʼஷ்டவம்ர்யா முகா²ர்பணாகுஞ்சிதசாபமௌர்வீ .
ப⁴க்³னா த⁴னுஶ்சார்ஜவமாப ஸத்³யஸ்தேநாப⁴வத்ஸோ(அ)பி நிக்ருʼத்தகண்ட²꞉ .. 2-3..

காயாச்சி²ரஸ்தூத்பதிதம்ʼ முராரே꞉ பஶ்யத்ஸு தே³வேஷு பபாத ஸிந்தௌ⁴ .
சேத꞉ ஸுராணாம்ʼ கத³னே நிமக்³னம்ʼ ஹாஹேதி ஶப்³த³꞉ ஸுமஹானபூ⁴ச்ச .. 2-4..

हरेस्तदानीमजसृष्टवम्र्या मुखार्पणाकुञ्चितचापमौर्वी ।
भग्ना धनुश्चार्जवमाप सद्यस्तेनाभवत्सोऽपि निकृत्तकण्ठः ॥ २-३॥

कायाच्छिरस्तूत्पतितं मुरारेः पश्यत्सु देवेषु पपात सिन्धौ ।
चेतः सुराणां कदने निमग्नं हाहेति शब्दः सुमहानभूच्च ॥ २-४॥

கிமத்ர க்ருʼத்யம்ʼ பதிதே ஹரௌ ந꞉ குர்ம꞉ கத²ம்ʼ வேதி மிதோ² ப்³ருவாணான் .
தே³வான் விதா⁴தா(ஆ)ஹ ப⁴வேன்ன கார்யமகாரணம்ʼ தை³வமஹோ ப³லீய꞉ .. 2-5..

த்⁴யாயேத தே³வீம்ʼ கருணார்த்³ரசித்தாம்ʼ ப்³ரஹ்மாண்ட³ஸ்ருʼஷ்ட்யாதி³கஹேதுபூ⁴தாம் .
ஸர்வாணி கார்யாணி விதா⁴ஸ்யதே ந꞉ ஸா ஸர்வஶக்தா ஸகு³ணா(அ)கு³ணா ச .. 2-6..

किमत्र कृत्यं पतिते हरौ नः कुर्मः कथं वेति मिथो ब्रुवाणान् ।
देवान् विधाताऽऽह भवेन्न कार्यमकारणं दैवमहो बलीयः ॥ २-५॥

ध्यायेत देवीं करुणार्द्रचित्तां ब्रह्माण्डसृष्ट्यादिकहेतुभूताम् ।
सर्वाणि कार्याणि विधास्यते नः सा सर्वशक्ता सगुणाऽगुणा च ॥ २-६॥

இத்யூசுஷ꞉ ப்ரேரணயா விதா⁴துஸ்த்வாமேவ வேதா³ நுனுவு꞉ ஸுராஶ்ச .
தி³வி ஸ்தி²தா தே³வக³ணாம்ʼஸ்த்வமாத்த² ப⁴த்³ரம்ʼ ப⁴வேத்³வோ ஹரிணேத்³ருʼஶேன .. 2-7..

தை³த்யோ ஹயக்³ரீவ இதி ப்ரஸித்³தோ⁴ மயைவ த³த்தேன வரேண வீர꞉ .
வேதா³ன் முனீம்ʼஶ்சாபி ஹயாஸ்யமாத்ரவத்⁴யோ ப்⁴ருʼஶம்ʼ பீட³யதி ப்ரபா⁴வாத் .. 2-8..

इत्यूचुषः प्रेरणया विधातुस्त्वामेव वेदा नुनुवुः सुराश्च ।
दिवि स्थिता देवगणांस्त्वमात्थ भद्रं भवेद्वो हरिणेदृशेन ॥ २-७॥

दैत्यो हयग्रीव इति प्रसिद्धो मयैव दत्तेन वरेण वीरः ।
वेदान् मुनींश्चापि हयास्यमात्रवध्यो भृशं पीडयति प्रभावात् ॥ २-८॥

தை³வேன க்ருʼத்தம்ʼ ஹரிஶீர்ஷமத்³ய ஸம்ʼயோஜ்யதாம்ʼ வாஜிஶிரோ(அ)ஸ்ய காயே .
ததோ ஹயக்³ரீவதயா முராரிர்தை³த்யம்ʼ ஹயக்³ரீவமரம்ʼ நிஹந்தா .. 2-9..

த்வமேவமுக்த்வா ஸத³யம்ʼ திரோதா⁴ஸ்த்வஷ்ட்ரா கப³ந்தே⁴(அ)ஶ்வஶிரோ முராரே꞉ .
ஸம்ʼயோஜிதம்ʼ பஶ்யதி தே³வஸங்கே⁴ ஹயானன꞉ ஶ்ரீஹரிருத்தி²தோ(அ)பூ⁴த் .. 2-10..

தை³த்யம்ʼ ஹயக்³ரீவமஹன் ஹயாஸ்யோ ரணே முராரிஸ்த்வத³னுக்³ரஹேண .
ஸதா³ ஜக³ன்மங்க³லதே³ த்வதீ³யா꞉ பதந்து மே மூர்த்⁴னி க்ருʼபாகடாக்ஷா꞉ .. 2-11..

दैवेन कृत्तं हरिशीर्षमद्य संयोज्यतां वाजिशिरोऽस्य काये ।
ततो हयग्रीवतया मुरारिर्दैत्यं हयग्रीवमरं निहन्ता ॥ २-९॥

त्वमेवमुक्त्वा सदयं तिरोधास्त्वष्ट्रा कबन्धेऽश्वशिरो मुरारेः ।
संयोजितं पश्यति देवसङ्घे हयाननः श्रीहरिरुत्थितोऽभूत् ॥ २-१०॥

दैत्यं हयग्रीवमहन् हयास्यो रणे मुरारिस्त्वदनुग्रहेण ।
सदा जगन्मङ्गलदे त्वदीयाः पतन्तु मे मूर्ध्नि कृपाकटाक्षाः ॥ २-११॥